Goa (Mandrem)

Nasza droga wiedzie z Mumbaju na południe. Wygląda na to, że będziemy zjeżdżać zachodnim wybrzeżem, a wracać lądem lub wybrzeżem wschodnim. Na naszej trasie znalazł się plażowy stan Goa, tak więc postanowiliśmy trochę się opalić. Jesteśmy już w Mandrem na Goa. Nocny autobus przywiózł nas do Mapusa, skąd lokalnym autobusem dostaliśmy do Mandrem, gdzie przywitały nas plaża, morze i słońce na bezchmurnym niebie. Raj. W autobusie poznaliśmy trzy przemiłe dziewczynki, które szybko się z nami zaprzyjaźniły. Jak się później okazało, jednym – jeśli nie jedynym – powodem zawarcia nowej przyjaźni była chęć wyciągnięcia od nas pieniędzy.

Kawita fot. Asia

Wszyscy plują. Fot. Paweł

Najmłodsza dziewczynka miała około 4 lat. Miała na imię Kawita. Była przepiękna, cały czas kokietowała cudnym uśmiechem. Jej dwie starsze siostry oczywiście wiedziały po co zostały przez tatę wysadzone z nami z autobusu, ale mała Kawita? Całą drogę trzymaliśmy ją za ręcę i podrzucaliśmy do góry. Niesamowicie się bawiła, jej śmiech był wszędzie. Gdy znaleźliśmy miejsce, do którego  nie mogły z nami dalej wejść czar prysł :( Mała Kawita wraz z siostrami mówiła już tylko “money, money”  wyciągając ręcę po pieniądze. Nie wiemy, czy dziecko może zostać aż tak perfekcyjnie nauczone żebrania, czy jednak Kawita jest tak naturalnie urocza...

W Mandrem znaleźliśmy przemiłą i niedrogą chatkę z kokosa oddaloną o 100 m od plaży, po czym oddaliśmy się plażowym aktywnościom.

Woda w Morzu Arabskim bardzo słona, a fale wysokie. Nieróbstwo i odpoczynek. Blogie odpoczywanie z ksiazka.

Na plaży jesteśmy w stanie wytrzymać maksymalnie 2 godziny, ale kąpiele są boskie. Asi nie można wyciągnąć z wody.

Wejście do naszego resortu fot. Asia

nasze leżaki. fot. Paweł

Na planie

Nasza chata z kokosa 

Wyro

fot. Paweł

fot. Paweł

Poranny spacer. fot. Paweł

Pielęgnacja palm fot. Asia

Trzeci dzień rozpoczął się bardzo wietrznie i pochmurnie. Do 10:30 nie było wcale widać słońca. Dotarły do nas informacje o trzęsieniu Ziemi w Indonezji i panice jaka wybuchła w tej części świata. Podobno jednak alarmy zostały już odwołane i na szczęście nie przyszło tsunami. U nas nie dzieje się nic szczególnego. Teraz  znów zrobiło się gorąco.

Apropos restauracji: w Indiach “indyjskie restauracje” w zachodnim rozumieniu praktycznie nie istnieją. W przeciwieństwie do europejskich kolorowych, usłanych dywanami wnętrz ze zdobionymi krzesłami i stołami, restauracje tutaj są oszczędne, wręcz ascetyczne. Teraz już wiemy o czym mówili Kasia i Tomek :)


ps. Tym razem jest plus 3.5 godziny, a nie 6 tak ostatnio, ale uznaliśmy że nazwa pozostanie symbolem zmian jakie niesie za sobą podróżowanie